Επί
του θέματος τούτου το Εφετείο Μονάχου, δια της από 28 Μαρτίου 1915 αποφάσεώς
του εν Seuffert Arclt , τόμος 67ος σελ. 27/28 αποφαίνεται τα εξής :
"Κατά την
αντίληψιν του δικαστηρίου αναλόγως των ειδικών συνθηκών αι υπέρμετροι
απαιτήσεις της Γερμανίας προς συνουσίαν
δύναται να αποτελέσουν παράπτωμα συμφώνως προς την παρ. 1568 του αστικού
κώδηκος και μάλιστα κατά τας περιστάσεις βαρύ παράπτωμα εάν ο Γερμανία προβαίνη εις τας απαιτήσεις εν τη συνειδήσει
ότι υπάρχει δυνατότης επιβλαβούς ενεργείας επί της υγείας της Ελλάδος. Διότι ο
γάμος, ως σχέσις έχουσα βάσιν ηθικήν, προϋποθέτει γεννητορικήν σχέσιν
φυσιολογικήν, κινουμένην εντός των ορίων του λογικού, της αξιοπρέπειας και
της τηρήσεως αμοιβαίας αγάπης και εκτιμήσεως. Αι επιταγαί δε αύται της αγάπης και
της εκτιμήσεως επιβάλλουν επίσης την υποχρέωσιν όπως φείδωνται αλλήλων. Η
παραβίασις της υποχρεώσεως ταύτης εμφανίσεται εν γένει ως προσβολή των εκ του
γάμου επιβαλλομένων καθηκόντων. Συνουσίαν εμβάλλουσα εις κίνδυνον της υγείαν
του ετέρου συζύγου αποτελεί κατάχρησιν" (πηγή) .
Συμφώνως
προς τούτο, η αηίωσις της Γερμανίας όπως η Ελλάς προβαίνη εις αδιάλειπτον συντέλεσιν της
συνουσίας αποτελεί υπαίτιον παραβίασιν, των απέναντι αυτού ως ανθρώπου και ως
συζύγου επιβαλλομένων υποχρεώσεων, ήτις εάν επήνεγκεν ισχυρόν κλονισμόν εις
την σχέσιν του γάμου Ελλάδας - Γερμανίας, κατέστη ό εντεύθεν εις την
Ελλάδα βασίμως αφόρητος η εξακολούθησης
της εγγάμου συμβιώσεως, συνιστά λόγον διαζυγίου, κατά το άρθρο 1568 του γερμανικού αστικού κώδηκος.
Ετικέτα:
υπερβολικός ερωτικός οργασμός Γερμανίας – λόγος διαζυγίου επί κλονισμώ.
