Η
περίπτωση έκδοσης διαταγής πληρωμής κατά περισσότερων προσώπων, μεταξύ αυτών και
προσώπου που έχει αποβιώσει πριν την έκδοσή της. Ανύπαρκτη διαταγή πληρωμής.
Επανέκδοση κατά των εξ αδιαθέτου κληρονόμων κατά το λόγο της κληρονομικής μερίδας τους
ως κληρονόμοι του Εγγυητού ή του Πιστούχου στη σύμβαση δανείου. Πότε η
αίτηση για την έκδοσή της είναι απαράδεκτη κατ άρθρο 626 Κ.Πολ.Δ. Ανακοπή κατά
της διαταγής πληρωμής.
Από
τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 62,68 και 73 ΚΠολΔ συνάγεται ότι το
Δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως σε κάθε στάση της δίκης την ύπαρξη των
προβλεπομένων από το νόμο διαδικαστικών προϋποθέσεων και συγκεκριμένα αν ο
ενάγων και o εναγόμενος έχουν την ικανότητα να είναι υποκείμενα δικαιωμάτων και
υποχρεώσεων, καθώς και αν αυτοί νομιμοποιούνται ενεργητικά ή παθητικά. Επί τη
βάσει τούτων, αν πρόκειται περί αγωγής ή αιτήσεως γενικά προς παροχή εννόμου
προστασίας, η οποία ασκείται ή απευθύνεται κατά ανύπαρκτου (φυσικού ή νομικού)
προσώπου, η διαδικαστική πράξη είναι ανυπόστατη, όπως και η εκδιδόμενη απόφαση
(688/2007 Εφ.Θεσσαλ. (460400).
Περαιτέρω,
εφόσον πριν την κατάθεση της αίτησης το πρόσωπο κατά του οποίου στρέφεται είχε
αποβιώσει δεν νομιμοποιείται ενεργητικά και παθητικά εφόσον το εν λόγω φυσικό
πρόσωπο είναι ανύπαρκτο και ως εκ τούτου δεν δύναται να είναι υποκείμενο
δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, αφού είχε προαποβιώσει, αλλά οι κληρονόμοι
του κατά τα προσδιοριζόμενα ποσοστά (πρβλ. ανύπαρκτο νομικό πρόσωπο,
3891/2001 ΠΠρΠειρ. (310424), 1260/1997 ΕφΘεσσαλ Αρμ. 1997.784, 1248/1997 ΠΠρΑθ
Αρμ 1999.524).
Αν,
κατά το χρονικό διάστημα πριν την υποβολή της αίτησης αλλά και μέχρι την έκδοση της διαταγής πληρωμής, ένα εκ των συμβαλλόμενων
στη σύμβαση δανείου προσώπων αποβιώσει, η εν λόγω διαταγή πληρωμής καθίσταται
ως προς το πρόσωπο αυτό ανύπαρκτη, εφόσον κατά το χρόνο έκδοσης της ήταν πλέον
ανύπαρκτο πρόσωπο αφού είχε προαποβιώσει, κληρονομηθείς εξ αδιαθέτου κατά
συγκεκριμένα ποσοστά. Μετά από το θάνατο προσώπου που συμβάλλεται σε σύμβαση
δανείου, η Τράπεζα προκειμένου να διεκδικήσει την αξίωση της εκ της πίστωσης και τους κληρονόμους, οφείλει να
υποβάλει νέα αίτηση (και) κατά των κληρονόμων στο αυτό δικαστήριο προς έκδοση
και σε βάρος τους, διαταγής πληρωμής υπό την προαναφερθείσα ιδιότητα τους.
Οι
λόγοι για αυτό γίνονται αντιληπτοί στο παράδειγμα που ακολουθεί:
Περίπτωση
1η (Μετά από το θάνατο της Α, πιστούχου σε σύμβαση δανείου, η Τράπεζα
προκειμένου να διεκδικήσει την αξίωση της εκ της πίστωσης και τους κληρονόμους
της, υποβάλει νέα αίτηση που με αποτέλεσμα την έκδοση νέας διαταγής πληρωμής):
Έστω ότι η Α κληρονομήθηκε από την αδελφή της Β και τον πατέρα της Γ σε ποσοστά
½ ο κάθε ένας. Έστω ότι η Β παντρεύεται τον Χ με τον οποίο αποκτά το τέκνο Ψ
και στη συνέχεια αποβιώνει, κληρονομηθείσα εξ αδιαθέτου από τους Χ και Ψ κατά
το λόγο της κληρονομικής μερίδας τους ως κληρονόμοι τής πιο πάνω Πιστούχου στη
σύμβαση, ως εξής: ο Χ κατά ποσοστό ¼ ως κληρονόμος της Β στην πιο πάνω σύμβαση
+ 2/16 ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος του ποσοστού που κατά το λόγο της
κληρονομικής μερίδας της η Β κληρονόμησε από την προαποβιώσασα αδελφή της Α ως
κληρονόμος της στην ιδία σύμβαση, και ο Ψ κατά ποσοστό ¾ ως κληρονόμος της Β στην πιο πάνω σύμβαση +
6/16 ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος του ποσοστού που κατά το λόγο της κληρονομικής μερίδας της η Β
κληρονόμησε από την προαποβιώσασα αδελφή της Α ως κληρονόμος της στην ιδία
σύμβαση.
Περίπτωση
2η (Μετά από το θάνατο της πιστούχου Α, η Τράπεζα εμμένει στην ανακοπτόμενη
διαταγή πληρωμής προκειμένου να διεκδικήσει την αξίωση της και δεν υποβάλει νέα
αίτηση): Η Β που παντρεύτηκε τον Χ με τον οποίο απόκτησε το τέκνο Ψ και στη
συνέχεια απεβίωσε, κληρονομηθείσα εξ αδιαθέτου από τους Χ και Ψ κατά το λόγο
της κληρονομικής μερίδας τους ως κληρονόμοι της, ο Χ θα την κληρονομήσει κατά
ποσοστό ¼ ως κληρονόμος στην πιο πάνω σύμβαση και ο Ψ κατά ποσοστό ¾ ως κληρονόμος της στην πιο πάνω σύμβαση.
Με βάση
αυτά, πρέπει να τονιστεί περαιτέρω, ότι η
αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής (και) κατά
προσώπου που συμβλήθηκε στη σύμβαση δανείου και στη συνέχεια απεβίωσε δεν είναι
ορισμένη από πλευράς απαιτήσεως της αιτούσας Τράπεζας, όταν δεν εξιστορούνται
τα παραγωγικά της απαιτήσεως πραγματικά γεγονότα, γεγονός που καθιστά την
αίτηση απαράδεκτη, αφού για την απαίτηση και το ορισμένο ποσό χρημάτων, πρέπει
να γίνεται μνεία της έννομης σχέσης, από
την οποία απορρέει η απαίτηση και το ορισμένο, καθώς και των πραγματικών
περιστατικών με τα οποία προσδιορίζεται ο γενεσιουργός λόγος της απαίτησης
(Βαθρακοκοίλης 626 ΚΠολΔ , σελ 826). Εφόσον η αίτηση δεν στρέφεται (και) κατά των κληρονόμων υπό την
προαναφερθείσα ιδιότητα τους, παραλείπεται η έκθεση των πραγματικών περιστατικών
που εξατομικεύουν την απαίτηση, υπό την
άποψη του αντικειμένου, του είδους και του τρόπου γένεσης της (πρβ ΑΠ 54/90 Δνη
32/62). Η αναγραφή των άνω στοιχείων
επιβάλλεται με ποινή απαραδέκτου της αίτησης και καθόσον αφορά το από τον
καθένα από τους καθών
αιτούμενο ποσό, όπως την
επιβάλλουν τα άρθρα 624 παρ. 1, 626 παρ.
2γ και 630 γ
του Κ.Πολ.Δ., ενόψει ιδίως των
διαλαμβανομένων σ` εκείνων ότι το
πρόσωπο που απεβίωσε , συμβαλλόμενος στην αρχική σύμβαση πέθανε και κληρονομήθηκε από τους καθών, κατά το
λόγο της κληρονομικής τους μερίδας ως
κληρονόμοι του της ίδιας σύμβασης, ήτοι κατά το ποσοστό τους εξ αδιαθέτου για
το σύνολο των ποσών της πληττόμενης διαταγής πληρωμής.
Πρέπει
για αυτό η διαταγή πληρωμής να ακυρώνεται για έλλειψη της αντίστοιχης κατά το
άρθρο 626 Κ.Πολ.Δ. προϋποθέσεως
προς έκδοσής της.
Ολόκληρο το κείμενο ως λόγος ανακοπής εδώ
